Ο Μάρκο Βεράτι, μετά από έντεκα χρόνια στην Παρί Σεν Ζερμέν, έφυγε από την Γαλλία. Για να πάει να αγωνιστεί με την φανέλα της Αλ Αράμπι, στο Κατάρ. Ο Ιταλός μέσος, παραχώρησε συνέντευξη, στην οποία μίλησε για τον ισχυρό του δεσμό, με την ομάδα από το Παρίσι. Δηλώνοντας πως δεν ήθελε να πάει σε άλλη ευρωπαϊκή ομάδα, για να μην την συναντήσει ως αντίπαλο.
Ο Μάρκο Βεράτι, θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως αναντικατάστατος, για την Παρί Σεν Ζερμέν. Καθώς ήταν ένας από τους σημαντικότερους παίκτες του συλλόγου, τα έντεκα χρόνια που βρισκόταν εκεί.
Ενώ ήταν και από τους λίγους, που έλαβαν την πλήρη αγάπη της διοίκησης, αλλά και των οπαδών των Παριζιάνων. Οι οποίοι τον αποθέωσαν στο τελευταίο του παιχνίδι με την φανέλα της ομάδας, πριν λίγους μήνες.
Πλέον ο 30χρονος Ιταλός αγωνίζεται στο Κατάρ, για την Αλ Αράμπι. Όμως έχει ακόμα έναν τεράστιο δεσμό, με την γαλλική ομάδα, όπως τόνισε σε συνέντευξη που παραχώρησε, στην εφημερίδα L’ Equipe. Όπου και ανέφερε, πως δεν ήθελε να πάρει μεταγραφή σε άλλη ομάδα στην Ευρώπη. Επειδή δεν ήθελε να συναντήσει την Παρί, ως αντίπαλο.
Οι δηλώσεις του Μάρκο Βεράτι
«Μίλησα το περασμένο καλοκαίρι με τον Λουίς Ενρίκε και μου είπε ότι δεν ήμουν στα πλάνα του. Είναι σπουδαίος προπονητής, το σέβομαι αυτό. Απλά μου είπε ότι ήθελε να προχωρήσει σε αλλαγές, ότι ήμουν για πολλά χρόνια στην Παρί και πως εκείνος ήθελε κάτι διαφορετικό.
Για μένα, τίποτα δεν συμβαίνει στην τύχη. Δεν ήθελα να πάω σε άλλη ομάδα στην Ευρώπη όπου θα μπορούσα να βρεθώ αντίπαλος με την Παρί. Ήθελα να είναι αυτή η τελευταία ομάδα μου.
Θα ζήσω στο Παρίσι για όλη τη ζωή μου. Η οικογένειά μου, τα παιδιά μου, έμειναν εκεί. Όταν έχω ελεύθερες μέρες, επιστρέφω μόνο και μόνο για να μείνω στο Παρίσι.
Υπάρχουν παίκτες που κρύβονται, εγώ αναλαμβάνω πάντα τις ευθύνες μου, στη ζωή όπως και στο γήπεδο. Ένας από τους λόγους που με αγαπάει ο κόσμος είναι και αυτό, βλέπουν ότι είμαι φυσιολογικός.
Το ποδόσφαιρο ήταν πάντα ένα παιχνίδι, οι απολαύσεις που είχα ήταν να πιώ ένα ποτήρι κρασί όταν δεν υπήρχαν προπονήσεις. Ήξερα ποια ήταν η στιγμή που μπορούσα να φάω με τους φίλους μου ενώ όταν ήμουν πιο μικρός πήγαινα και σε ντισκοτέκ.
Ανεξάρτητα από όλα αυτά, ήμουν και είμαι πάντα επαγγελματίας και δεν είχα καθυστερήσει ούτε ένα λεπτό σε προπόνηση».
