Η ιδέα ενός ευρωπαϊκού κυπέλου ξεκίνησε το 1955-56. Τότε η γαλλική εφημερίδα L’ Equipe διάλεξε 12 ομάδες βάση γοήτρου. Αυτό συνεχίστηκε για 5 σεζόν. Στη συνέχεια όμως, εφαρμόστηκαν πιο επίσημοι τρόποι επιλογής και συμμετοχής των ομάδων στο Champions League.
Στην πρώτη εκείνη διοργάνωση η Real Madrid ήταν η νικήτρια. Στη δε Chelsea, που έχει κερδίσει το μόνο της champions League to 2012, η FA της αρνήθηκε την συμμετοχή. Τέλος, η Saarbrucken, που τώρα παίζει στην Γερμανική Γ’ κατηγορία, εκπροσώπησε το Saarland. Ένα κρατίδιο που πλέον δεν υπάρχει, καθώς προσαρτήθηκε στη Γερμανία το 1957.
ΤΙΤΛΟΙ
Τα πρώτα χρόνια η Real Madrid κυριάρχησε στη διοργάνωση. Κάτι που συνέχισε όμως, να κάνει και πολλές ακόμα φορές μέχρι σήμερα. Συγκεκριμένα, είναι ο πιο πετυχημένος σύλλογος στην ιστορία του Champions League, με συνολικά 13 τίτλους. Ακολουθεί η Milan με 7. Στον αντίποδα, η πιο πετυχημένη ομάδα που δεν κέρδισε, όμως, ποτέ κάποιον τίτλο, είναι η Atletico de Madrid. Έχει φτάσει σε 3 τελικούς, χωρίς ποτέ όμως να κερδίσει κάποιον από αυτούς. Την ίδια μοίρα, αλλά με έναν τελικό λιγότερο στην ιστορία τους, ακολουθούν η Stade de Reins και η Valencia .
Συνεχόμενα 2 ευρωπαϊκά κύπελα σερί, έχουν καταφέρει να κερδίσουν μόνο 4 ομάδες. H Benfica (1961, 1962), η Liverpool (1977, 1978) η Nottingham Forest (1979,1980) και η Milan (1989, 1990).
Η Nottingham Forest είναι η μόνη ομάδα που συμμετείχε στοChampions League και έχει κερδίσει μόνο μια φορά τον τίτλο στην πατρίδα της. Επίσης, μαζί με την Porto, είναι οι μόνες ομάδες που παίξανε σε 2 τελικούς και έχουν 100% ποσοστό επιτυχίας. Εν τω μεταξύ, η Bayern Leverkusen είναι η μόνη ομάδα που έχει παίξει σε τελικό Champions League (2002: Real Madrid 2 – Bayern Leverkusen 1) ενώ δεν έχει κερδίσει ποτέ τον τίτλο στην πατρίδα της.
Σερί τίτλων
Παραπάνω από 2 τίτλους στη σειρά, έχουν καταφέρει να κερδίσουν μόνο 3 ομάδες. Η Real Madrid που, όπως αναφέραμε, κυριάρχησε τα πρώτα 5 χρόνια (1956-1960). Επίσης κατάφερε ένα ακόμα χατ τρικ μεταξύ των 2016-2018. Παρόμοια, χατ τρικ πέτυχε και η Bayern Munchen μεταξύ των 1974-1976. Τέλος ο Ajax έκανε χατ τρικ και αυτός μεταξύ των 1970-1973.
Το μεγαλύτερο κενό μεταξύ 2 τίτλων το έκανε η Real Madrid. Από το θρίαμβο του 1966 σε αυτόν του 1998.
Με την Real Madrid να τα έχει πάει τόσο καλά (13 τίτλοι), αλλά και με την Barcelona να στέκεται στο ύψος της (5 τίτλοι), δεν είναι καθόλου παράξενο που η Ισπανία είναι πρώτη σε τίτλους (18) ανάμεσα στις χώρες της διοργάνωσης. Ακολουθεί η Αγγλία με 13. Από την άλλη όμως, η Αγγλία είναι αυτή που έχει τις περισσότερες ομάδες (5) που έχουν κερδίσει τίτλο. Συγκεκριμένα αυτές είναι οι Liverpool, Manchester United, Nottingham Forest, Aston Villa, Chelsea.
ΟΜΑΔΕΣ
Όσο αφορά το Champions League, οι Ισπανία και Γερμανία έχουν τον μεγαλύτερο αριθμό ομάδων που έχουν προκριθεί στην διοργάνωση (13 η καθεμία).
Μετά τους νέους κανονισμούς του 1992, οι προκρινόμενες ομάδες είναι πλέον, σχεδόν προφανής. Παρόλα αυτά, από την Ισπανία έχουμε δει και εκπλήξεις. Ομάδες όπως η Celta, Vigo, Malaga και Real Betis που δεν ταιριάζουν στο συνηθισμένο προφίλ των προκριθέντων στην διοργάνωση. Εκπλήξεις όμως είχαμε και από τη Γερμανία με τις Kaiserslautern, Hertha και Stuttgart.
Τα καλύτερα στατιστικά εμφανίσεων σε ημιτελικούς, τα έχει η Ιταλία. Συγκεκριμένα, σε σύνολο 37 ημιτελικών όπου συμμετείχαν, οι ιταλικές ομάδες έχουν 28 νίκες.
Αρνητικά τα ρεκόρ της Juventus, όμως. Έχει φτάσει σε 9 τελικούς αλλά έχει κερδίσει μόνο 2 από αυτούς (1985, 1996). Επίσης, 3 παίχτες της (Buffon, Montero, Tacchinardi) συμμετείχαν σε 3 τελικούς και έχουνε χάσει σε όλους.
ΠΑΙΧΤΕΣ
Είναι προφανές ότι με τόσες συμμετοχές και καλή πορεία των ισπανικών ομάδων τα ρεκόρ εμφανίσεων στο Champions League να προέρχονται κυρίως από αυτές.
Συγκεκριμένα ο Iker Casillias έχει 177 εμφανίσεις που πραγματοποιήθηκαν μέσα σε μια δεκαετία. Ακολουθεί ο Cristiano Ronaldo με 176. Την Premier League σε αυτή τη λίστα, εκπροσωπεί ο Ryan Giggs (145), που είναι όμως πέμπτος στη γενική κατάταξη της ιστορίας.
Ο Paco Gento είναι ο μοναδικός παίχτης που έχει κερδίσει 6 φορές τον τίτλο. Όλες με την ομάδα της Real Madrid.Μάλιστα, τις 5 συνεχόμενες.
Ο Ronaldo, επίσης, είναι ο κορυφαίος σκόρερ στην ιστορία του Champions League. Έχει καταφέρει το εκπληκτικό σύνολο των 134 γκολ. Ακολουθεί ο Messi με 120 (σε 149 εμφανίσεις). Σαφώς και μέσα στην τοπ 11αδα υπάρχουν τα ονόματα των Lewandowski (73), Benzema (71) και Muller (48).
Ο Ronaldo επιπροσθέτως, έχει αναδειχθεί 7 φορές τοπ σκόρερ. Μάλιστα οι 6 από αυτές συνεχόμενες. Μόνο όμως ο Gard Muler της Bayern Munchen έχει καταφέρει να αναδειχθεί την ίδια χρονιά τοπ σκόρερ στο Ευρωπαϊκό κύπελο, το παγκόσμιο κύπελο και το ευρωπαϊκό πρωτάθλημα. Συγκεκριμένα ήταν το σκόρερ στα 4 Champions League των 1972-1976, τοπ σκόρερ στο Μουντιάλ του 1970 και στο Euro του 1972.
Συνέπεια και απόδοση
Όσο αφορά τη συνέπεια τώρα, θα πρέπει να σταθούμε στους Messi και Benzema. Έχουν σκοράρει σε 16 συνεχόμενες σεζόν (μια παραπάνω από τον Ronaldo). Ο Zlatan Ibrahimovic από την άλλη, είναι ο μόνος παίχτης που έχει σκοράρει για 6 διαφορετικούς συλλόγους.
Το πιο γρήγορο γκολ σε παιχνίδι στην ιστορία του champions League ανήκει στον Roy Macaay. Σκόραρε μετά από μόλις 10,12 δευτερόλεπτα παιχνιδιού για την Bayern Munchen εναντίον της Real Madrid το 2007. Όμως, το πιο γρήγορο γκολ σε τελικό το πέτυχε ο Paulo Maldini για την Milan απέναντι στην Liverpool το 2005 σε μόλις 53 δευτερόλεπτα. Ενώ το πιο γρήγορο γκολ μετά από αλλαγή συνέβη αυτή τη σεζόν. Συγκεκριμένα, ο Vinicious Jr σκόραρε για τη Real Madrid μόλις 14 δεύτερα μετά την είσοδό του στον αγώνα απέναντι στη Shaktar.
Αυτή τη σεζόν επίσης, ο Eric Haaland έγινε ο νεαρότερος (20 χρονών) παίχτης με πάνω από 20 γκολ. Το ρεκόρ αυτό κατείχε για πάρα πολύ καιρό ο Harry Kane.
Περνώντας στους τερματοφύλακες, ο Casillia έχει προφανώς τις περισσότερες συμμετοχές αλλά και τα περισσότερα, συνολικά, παιχνίδια χωρίς να δεχτεί γκολ (59). Το μεγαλύτερο σερί όμως, χωρίς να δεχτεί γκολ, το έχει ο Jon Lehmann. 10 παιχνίδια σερί για την Arsenal το 2005-06.
Είναι επίσης ένας από τους συνολικά 3 παίχτες που έχουν αποβληθεί σε τελικό. Οι άλλοι 2 είναι οι Didier Drogba (2008) και Guillermo Cuandrado (2017).
